Od kilku lat w Czechowicach-Dziedzicach staliśmy się pewnego rodzaju pionierami w szkoleniu zawodników grających niespotykanym w Europie uchwytem piórkowym. Obecnie w naszym klubie trenuje spora grupa dzieci trzymających w ten nietypowy sposób rakietkę. W ubiegłym sezonie zawodnicy ci zdobyli w mistrzostwach województwa 10 medali oraz 1 medal Mistrzostw Polski. Najbardziej rozpoznawanym z nich jest Michał Gawlas, który swoją przygodę z uchwytem piórkowym rozpoczął dopiero po 4 latach treningu uchwytem dłoniowym. Dlaczego warto zadać sobie trud i szkolić piórkowców?

  1. ROBIĄ TO NAJLEPSI NA ŚWIECIE.

Azjaci w największym stopniu zrozumieli potrzebę budowania grup treningowych od małych szkółek dla dzieci, aż po kadry narodowe według zasady tzw. Małego Świata czyli grupy, w której znajdują się zawodnicy o różnych stylach i typach gry. Tylko rozwój w takiej grupie od wczesnych lat daje szanse na nawiązanie walki na najwyższym poziomie z zawodnikami grającymi różnymi stylami. Przykładowo w Chinach w każdej grupie treningowej na około 8 zawodników przypada 1 grający piórkiem. Obecnie w czołowej ósemce rankingu znajduje się 2 piórkowców.

  1. JEŚLI NIE LUBISZ PŁYNĄĆ Z PRĄDEM…

Albert Einstein kiedyś powiedział „Idąc w tłumie nie zajdziesz dalej niż tłum”… Fakt, że dzieci w Polsce nie jedzą pałeczkami nie przekreśla możliwości gry uchwytem piórkowym. Jeśli zdecydowana większość zawodników w Polsce jest szkolona tylko w pewien sposób jest to dodatkowy powód by ubarwić grupę zawodników i wyszkolić kogoś grającego… inaczej. Trudniej się do niego dostosować, ma swoją specyfikę, sam czuje się wyjątkowo, jest skuteczny, jest silny psychicznie, bo przez lata pokonywał krytykę tego tłumu.

  1. ROZWIJA TRENERA I ZAWODNIKA.

Praca z piórkowcem jest dodatkowym bodźcem do rozwoju kompetencji trenerskich bez względu na doświadczenie i lata pracy w zawodzie. Jest wyzwaniem, które zmusza na nowo do szukania wiedzy, porównywania wzorców technicznych, obserwowania najlepszych zawodników w tym stylu. Jeśli ktoś nie lubi stać w miejscu, to szkolenie piórkowca może być świetnym impulsem do dalszego rozwoju trenerskiego i fantastycznej przygody dla trenera i zawodnika.

  1. KAŻDY CZŁOWIEK JEST INNY.

Tenis stołowy byłby niesamowicie nudny i mało widowiskowy dla kibica gdyby wszyscy grali w ten sam sposób. O ile w szerokiej czołówce światowej kobiet jest duża różnorodność stylów gry (obrona, kombi atak, atak szybki krótkimi czopami) to u mężczyzn obecnie właśnie zawodnicy grający piórkiem zapewniają różnicę i są autorami wielu widowiskowych akcji.

  1. BARDZO SKUTECZNY SERW I ATAK.

We współczesnym tenisie stołowym jest bardzo skuteczny fragment gry, którym można zdobywać nawet 50 % swoich punktów. Sam sposób trzymania uchwytem piórkowym daje większe możliwości nadania rotacji i dużej nieczytelności przy określonych serwach. Dodatkowo fakt, że zawodnicy rzadziej odbierają serwy od piórkowców sprawia, że mają duże trudności i prowadzi do wyjątkowej skuteczności tego fragmentu gry. Atutem piórkowców jest oczywiście gra ze środka, gra z krótkich i półdługich piłek oraz odbiór serwów dzięki czemu są również świetnymi partnerami w grze podwójnej.

  1. NAJLEPSI PIÓRKOWCY TO ARTYŚCI.

Ryu Sung Min – ze swoją niesamowitą pracą nóg Liu Gouliang – z fantastycznym, nieczytelnym i różnorodnym serwem i zmianą rytmu gry. Wang Hao – ze swoją widowiskową grą bekhendem przełamującą uchwyt europejski. Xu Xin – The „Cloud Walker”, ze swoimi sidespinami, prawdziwy showman meldujący się w TOP 10 akcji każdego turnieju Pro Tour.

  1. EKONOMIA.

Sprowadzać z Azji czy może taniej będzie wyszkolić własnych piórkowców? Sporo ośrodków w zachodniej Europie zrozumiało potrzebę codziennego treningu przeciwko piórkowcom, aby nawiązać walkę przeciwko czołowym zawodnikom. Dzięki sprowadzaniu azjatów mają choć zalążek codziennego treningu przeciwko temu stylowi. Pytanie – czy jednak nie byłoby taniej i systemowo mądrzej samemu wyszkolić tego typu zawodników? Oczywiście to wymaga czasu, ale czas… i tak upłynie.

  1. MODEL MISTRZA.

Fakt, że aktualny nr 1 na Świecie Fan Zhendong gra uchwytem dłoniowym nie oznacza, że wszyscy tak muszą. Nawet jeśli będziesz gotów pokonać obecny nr 1 to wiedz, że aby zagrać w finale musisz pokonać po drodze Xue Fei, Zheng Peifenga , Wong Chun Tinga i w półfinale Xu Xina. Oczywiście wszyscy wymienieni grają uchwytem piórkowym.

  1. HISTORIA.

Lista złotych medalistów Igrzysk Olimpijskich pokazuje, że aż 4/8 z nich to przedstawiciele uchwytu piórkowego (Yoo Nam-kyu, Liu Guoliang, Ryu Seung-min, Ma Lin), a 3-krotnie srebrny medal zdobył w singlu Wang Hao grający piórkiem obustronnym. Biorąc pod uwagę liczbę piórkowców w stosunku do uchwytu dłoniowego jest to niebywała skuteczność przedstawicieli tego stylu. Ten artykuł nie miał na celu ukazania wyższości uchwytu piórkowego nad dłoniowym. Chciałem podkreślić, że styl ten nadal jest równorzędnym narzędziem walki na najwyższym poziomie, a dla trenera i zawodnika może być fantastycznym wyzwaniem i przygodą w doskonaleniu swoich nowych umiejętności. Sam doświadczam tego na co dzień i czuję dużą potrzebę rozwijania tego nietypowego stylu w naszej części Europy (często na przekór różnym opiniom).

Tomasz Szary